Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Αυτή η κρίση , πόσους νεκρούς πρέπει να αφήσει πίσω της για να ξεκουνηθούμε?

Την Πέμπτη έμαθα ότι συγγενής μιας φίλης μου πέθανε από καρδιά.
Ηταν ένας υγιέστατος άνθρωπος, που ξαφνικά τον πρόδωσε η καρδιά του.
47 χρονών.
Ο άνθρωπος αυτός είχε απολυθεί από την δουλειά του και δούλευε συνολικά 12 ώρες τη μέρα σε 2 δουλειές..
Αγχος και κούραση.. ότι χρειάζεται μια καρδιά για να σταματήσει.

Δεν θεωρείτε ότι είναι και αυτός ένα θύμα της οικονομικής κρίσης?

......

Πριν 2 ώρες η κοκοσις πληροφορίθηκε ότι ο πατέρας μιας φίλης της αυτοκτόνησε.
Έγραψε ένα σημείωμα, πήρε το όπλο του κ πήγε κάπου κ αυτοκτόνησε.
Οι δικοί του τον ψάχνανε όλη μέρα και τον βρήκανε τώρα το βράδυ..

Αυτό έγινε σε ένα μικρό χωριό πολύ κοντά στο δικό μου.
Σε ένα ΧΩΡΙΟ.
Όπου όλοι μπορούν να βρουν μια σπιθαμή γη να φυτέψουν 5 λαχανικά να έχουν να τρώνε.

Σε ένα ΧΩΡΙΟ
Οπου όλοι γνωρίζονται με όλους.

Σε ένα ΧΩΡΙΟ.
Που ένας άνεργος πατέρας , με δύο ενήλικα παιδιά επίσης άνεργα, με σύζυγο επίσης άνεργη φτάνει σε τέτοιο πανικό, που πάει και τινάζει να μυαλά του στον αέρα.

Και όλα αυτά γίνανε σε ΧΩΡΙΟ.

......................................

Και έρχομαι τώρα εγώ και σας ρωτάω...

Αυτή η πουτάνα η κρίση , πόσους νεκρούς πρέπει να αφήσει πίσω της για να ξεκουνηθούμε?

----------------------------------------------------------------

Το κείμενο γράφτηκε στις 22-1-2012 το βράδυ, όπου έμαθα για τον άνθρωπο που αυτοκτόνησε..

1 σχόλιο: