Είναι γνωστό σε όλους μας (νομίζω), πως οι άνθρωποι τους οποίους αγαπάς πιο πολύ από κάθε τι σ' αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι για τους οποίους ζεις και αναπνέεις, είναι αυτοί που σε πληγώνουν περισσότερο..
Είχα πιστέψει ότι υπάρχει μια αναλογία σ' αυτή τη σχέση. Όσο πιο πολύ αγαπάς κάποιον, τόσο πολύ μπορεί να σε πληγώσει. Όσο πιο πολύ νοιάζεσαι, τόσο πιο πολύ απογοητεύεσαι.
Και απλά το είχα δεχτεί.
Για πολύ καιρό έψαχνα να βρω τυχόν "παραμέτρους". Και ως συνήθως οι καλύτερες ιδέες σου έρχονται σε άσχετες χρονικές στιγμές (οι βόλτες στην παραλία βοηθάνε)..
Νομίζω κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Οι απαιτήσεις μας είναι αυτές που καθορίζουν τη σχέση αυτή. Όσο πιο πολλά περιμένουμε , όσο πιο πολλά "απαιτούμε" από τους αγαπημένους μας, τόσο πιο εύκολα πληγωνόμαστε. Γιατί απλά δεν ικανοποιούνται οι προσδοκίες μας.
Η απορία μου όμως είναι η εξής : γιατί ο άλλος είναι υποχρεωμένος να ικανοποιήσει τις προσδοκίες αυτές? Τι υποχρέωση έχει? Επειδή εμείς περιμένουμε κάποια πράγματα από αυτόν σημαίνει ότι υποχρεούται να καλήψει τις προσδοκίες μας?
Εκεί όμως είναι και το λάθος μας. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ικανοποιεί τις προσδοκίες / απαιτήσεις κανενός. Μπορεί να προσπαθήσει αν θέλει, αλλά και πάλι κανείς δεν πρέπει να ζητά εγγύηση επιτυχίας.
"Σταμάτα να με στεναχωρείς" μου είπανε πάλι.
"Σταμάτα να απαιτείς" απάντησα.
Δεν νομίζω να με καταλάβανε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου